Po kilku tygodniach poczuł się na tyle dobrze aby opuścić Ebensee. Chciał udać się do Wiednia gdzie gromadzili się ludzie którzy przeżyli obozy. Myślał, że gdyby jego matka przeżyła to też pojechałaby do Wiednia i tam mogli by się spotkać. Opuścił Ebensee na nogach i dojechał do Wiednia na stopa. Miał dokument, stwierdzający że był byłym więźniem obozu koncentracyjnego i miał pozwolenie na wyjazd do Wiednia. Kiedy tylko widział wojskowego dżipa lub ciężarówkę prosił o podwóz. Kierowcy zazwyczaj podwozili go nie dłużej niż godzinę, ale powoli przybliżał się do Wiednia. W ciągu tygodnia dotarł do Wiednia, gdzie zastał go przerażający widok. Miasto było zbombardowane. Ludzie nie mieli co jeść. Nie-żydzi byli wyjątkowi wrogo nastawieni do Żydów.  Hans chciał tylko dotrzeć do środowiska żydowskiego aby dowiedzieć się co można zrobić aby odbudować w przyszłości własne życie. Szczęśliwym trafem spotkał innego Żyda który pokierował go do miejsca gdzie spotykali się inni ocaleni więźniowie

Hans był jednym z najniższych i nie wyglądał na silnego. Miał jednak wystarczająco siły i optymizmu na przetrwanie. Kiedy usłyszał, że jego matka została przetransportowana z Oświęcimia do innego obozu i nadal żyła, czuł się jakby dostał zastrzyk adrenaliny. Miał następny powód aby żyć i starać się przetrwać by w końcu znów połączyć się z matką. W międzyczasie straszliwa wojna nadal trwała. Hitler przegrywał. Było tylko kwestią czasu kiedy  zostanie pokonany. Słychać było samoloty przelatujące nad obozem. Ludzie opowiadali, że słyszeli eksplodujące bomby. Hans wiedział, że musi wydobyć z siebie ostatnia siły by ocalić swoje życie. W końcu w 1945 roku wojna się zakończyła. Pierwsi dotarli Amerykanie i uwolnili więźniów obozu. Niektórzy SS-mani zostali zamordowani przez więźniów. Inni zostali aresztowani. Naczelnik obozu Ebensee także został aresztowany razem ze swoimi podwładnymi. Amerykanie i szwajcarski Czerwony Krzyż przybyli z pomocą i nakarmili Hansa i innych wygłodniałych

Zostali skazani na ciężkie dożywotnie roboty. Umieścili 200,000 Żydów i innych ludzi w drewnianych barakach i wydano im robocze ubrania. Gdyby nie paczki z żywnością od Rolfa z Palestyny, rodzina z pewnością umarłaby z głodu. Mówili: - Tu będzie twój przyszły dom. Będziesz tu żył i umrzesz. To jest twoja przyszłość. Zapomnij o swojej przeszłości. Kiedy Hitler zaatakował Związek Radziecki, w Londynie został utworzony tymczasowy rząd polski. Stworzyli pakt z Sowietami aby uwolnić wszystkich byłych więźniów z syberyjskich obozów pracy. Przesiedleńcom pozwolono przenieść się w inne części Związku Radzieckiego z wyłączeniem dużych miast, w celu ponownego osiedlenia i podjęcia pracy. Wielu wybierało cieplejszy klimat. Rodzina Wilhelma trafiła do Samarkand*. Zostali tam do 1945 roku kiedy zostali oswobodzeni i wysłani z powrotem do Polski. Krótko po II Wojnie Światowej u Wilhelma zdiagnozowano raka prostaty i zmarł w 1946 roku. Wdowa po Wilhelmie Cillie, syn Aldi z żoną wrócil